دین و ژین

 این است که مجلس شریف مولودی ؛ در واقع تعبیری است از شادی و سرور به  حضرت رسول صلی الله علیه وسلم و به تحقیق کافر هم از این سرور و شادی نسبت به آن حضرت صلی الله علیه وسلم بهره مند شده است . در کتاب صحیح بخاری آمده است که از عذاب أبولهب در روزهای دوشنبه کاسته می شود و آن هم به سبب آزاد کردن کنیزش ثویبه بود ، آنگاه که خبر ولادت باسعادت حضرت رسالت پناه صلی الله علیه وسلم را به او مژده یعنی: هرگاه کافری مثل ابولهب که درباره

او در قرآن چنین نازل شده Ø تَبَّت یَدآ أبی لَهَبٍ وَ تَبَّ :هلاک باد دو دست ابی لهب و هلاک باد ابی لهب×( آیه 1 سوره مسد) در روزهای دوشنبه از عذابش کاسته می شود به سبب شادی و سرور او از ولادت پیامبر اکرم صلی الله علیه وسلم ؛ پس گمان تو چیست درباره کسی که در تمام عمرش به أحمد صلی الله علیه وسلم مسرور و شادمان بوده و با ایمان و موحّد مرده است ؟

این روایت را امام بخاری در صحیح خود در کتاب النکاح باب 21 حدیث 5101 آورده است و حافظ ابن حجر عسقلانی در فتح الباری جزء نهم صفحه 180 نقل کرده است. امام عبدالرزاق صنعانی در المصنف جلد 7 صفحه 478 و حافظ أبوبکر بیهقی در کتاب (( دلائل النبوة)) و ابن کثیر در (( السیرة النبویة)) جلد 2 صفحه 273 و محیی السنة أبومحمد حسین بغوی در ( شرح السنة ) جلد 5 صفحه 192 و عامری در ( بهجة المحافل) جلد 1 ص 41 و ابن هشام و سهیلی در (( الروض الأنف )) جلد 5 صفحه 192 آن را روایت کرده اند .

داد . در همین مورد حافظ حدیث شمس الدین محمد بن ناصر الدین دمشقی متوفی به سال 842 ﻫ در کتابش به نام (( مورد الصادی فی مولد الهادی )) چنین سروده است :

إذا کان هذا کافراً جاءَ دمّه                       بتبّت یداه فی الجحیم مخلدا

أتی أنّه فی یوم الاثنین دائماً                      یخفف عنه للسرور بأحمدا

فما الظن بالعبد الذی کان عمره                  بأحمد مسروراً و مات موحّدا

این حدیث اگر چه مرسل)حدیث مرسل حدیثی است که در روایت آن صحابی حذف شده باشد و تابعی بگوید: قال النبی صلی الله علیه وسلم کذا. )کلید حدیث شناسی صفحه 47( است ولی چون امام بخاری آنرا آورده است و علمای و حافظان حدیث بر آن اعتماد کرده اند و همچنین در باب مناقب و خصائص آورده شده است و نه در مباحث حلال و حرام ؛ بنابراین قابل قبول است. و طالبان علم می دانند که استدلال به حدیث در اثبات مناقب با استدلال به حدیث در بیان احکام به یک شیوه نیست بلکه فرقشان واضح است . یعنی برای اثبات حکم حلالیت یا حرامیت یک چیز ، نیاز به حدیثی با مرتبه صحیح یا حَسَن است ولی در مباحث ترغیب و ترهیب و فضایل اعمال و نیز مناقب چنین شرایطی الزامی نیست. و اما درباره بهره مندی کافران از اعمال نیک شان بین علماء اختلاف نظر است و در اینجا،

جای بسط و گسترش آن نیست و اصل در این موضوع آن است که در حدیث صحیح آمده است که به سبب درخواست رسول خدا صلی الله علیه وسلم ؛ درجه عذاب أبوطالب کاسته شده است.( صحیح مسلم ، کتاب الایمان ، باب شفاعة النبی صلّی الله علیه وسلّم لأبی طالب و التخفیف بسببه ، حدیث شماره (357-209 ) .

دلیل دوم :

حضرت رسول اکرم صلی الله علیه وسلم روز تولد خودش را بزرگ و گرامی می داشتند و خداوند متعال را در آن روز شکرگزاری می کرد به خاطر نعمت بزرگی که به او داده ، و چنین وجود مبارکی به او بخشیده که همه موجودات به سبب او بهره مند و برخوردار شده اند و با روزه گرفتن روز تولد خود ؛ این تعظیم و بزرگداشت را به ما نشان داد .

همانگونه که در حدیث صحیح به روایت ابی قتادة رضی الله عنه آمده است که از رسول خدا صلی الله علیه و سلم درباره روزه گرفتن در روز دوشنبه سوال شد؟ در جواب فرمودند : ( در آن روز من متولد شده ام و در آن روز بر من قرآن نازل شد) به روایت امام مسلم در صحیح خودش ، کتاب الصیام .

روزه گرفتن آن حضرت صلی الله علیه وسلم روز تولد خود را ، به معنای توجه مخصوص به آن نمودن است و تعبیری است از بزرگداشت و احترام آن . و این بزرگداشت به صورتهای مختلفی ابراز می شود و لیکن معنای موجود در همه آنها یکسان است ؛ چه به صورت روزه گرفتن باشد یا غذا دادن به دیگران یا اجتماع نمودن برای ذکر کردن یا صلوات بر پیامبر فرستادن یا شنیدن وصف شمائل مبارک او و صفات مخصوصش .

دلیل سوم :

سرور و شادمانی به حضرت رسول صلی الله علیه وسلم ، مطلوب است به دستور قرآن . خداوند جلّ جلاله در آیه 58 سوره یونس می فرماید : Ø قل بفضل الله و برحمته فبذلک فلیفرحوا: بگو به فضل خدا و به رحمت او ؛ پس به این چیزها باید که شادمان شوند × خداوند متعال به ما امر کرده است به رحمت شادی کنیم و پیامبر اکرم صلی الله علیه وسلم بزرگترین و عظیم ترین رحمت هاست به فرموده خداوند در سوره انبیاء آیه 107 Ø و ما أرسلناک إلا رحمة للعالمین ×.

تفسیر دانشمند این امت و ترجمان قرآن حضرت ابن عباس رضی الله عنهما این مطلب را تایید می کند ، ابوالشیخ) أبوالشیخ : أبومحمد عبدالله بن محمد بن جعفر

بن حَیّان الأصفهانی (274 ﻫ- 369ﻫ) طبقات الحفاظ سیوطی صفحه 382.) از ابن عباس روایت می کند که در تفسیر این آیه گفت : فضل خداوند ، علم است و رحمت او محمّد صلی الله علیه وسلم است. زیرا که خداوند در سوره انبیاء آیه 107 می فرماید : Ø و ما أرسلناک إلا رحمة للعالمین(تفسیر الدر المنثور علامه سیوطی جلد 3صفحه308 و تفسیر روح المعانی علامه آلوسی جزء یازدهم صفحه 187 .)×

 دلیل چهارم:

 حضرت رسول صلی الله علیه وسلم ارتباط زمان را با حوادث بزرگ دینی که در گذشته اتفاق افتاده ، در نظر می گرفت و مهم می شمرد . پس هرگاه زمانی که آن واقعه در آن انجام گرفته ، فرا رسید، فرصتی محسوب می شود برای یادآوری آن رخداد دینی و بزرگداشت آن، زیرا که این روز مصادف با آن زمانی است که واقعه گذشته در آن اتفاق افتاده است . حضرت رسول الله صلی علیه وسلم این قاعده و روش را خود بنیان نهاده است ، در حدیث شریف به صراحت آمده که رسول اکرم صلی الله علیه وسلم آنگاه که به مدینه منوره تشریف آوردند ، دیدند که قوم یهود

روز عاشورا را روزه می گیرند . وقتی علت آن را جویا شدند ، به ایشان گفته شد که اینها روزه می گیرند زیرا خداوند متعال در این روز پیامبر شان را نجات داده است و دشمنان آنها را غرق کرده است . پس روزه می گیرند تا خداوند متعال را به خاطر این نعمت ، شکرگزاری کنند. سپس حضرت رسول صلی الله علیه وسلم فرمودند : Ø ما به موسی شایسته تریم از شما × و خود حضرت آن روز را روزه گرفتند و امر به روزه گرفتن آن نمودند .

دلیل پنجم :

برپایی مجلس شریف مولودی سبب می شود که بر آن حضرت صلی الله علیه وسلم صلوات  و سلام فرستاده می شود و بدیهی است که صلوات و سلام فرستادن بر حضرت صلی الله علیه وسلم را قرآن کریم از ما طلب نموده است . Ø إن الله و ملئکته یصلون علی النبی یأیها الذین امنوا صلوا علیه و سلموا تسلیماً × )سوره احزاب آیه 56 (

و هر آنچه که محرّک و باعث اجرای یک امر پسندیده شرعی شود ؛ خود نیز مطلوب و محبوب است پس چه بسیار صلوات هایی که در این مجالس برآن حضرت صلی الله علیه وسلم فرستاده می شود که همه آنها از فواید نبوی و امدادات محمدی می باشد و قلم در محراب بیان سجده می کند به خاطر عجز و ناتوانی از شمارش آثار و نتایج این صلوات ها و مظاهر أنوار آن .

دلیل ششم :

 این است که مجلس مولودی شریف ؛ شامل یادآوری ولادت فرخنده حضرت صلی الله علیه وسلم و معجزات ایشان و سیرت پسندیده آن حضرت و آشنایی به آن می باشد . آیا ما مأمور نیستیم که به او اقتداء کنیم و از اعمال و افعال و حرکات او پیروی کنیم و به معجزاتش ایمان بیاوریم و آیاتش را تصدیق نمائیم ؟ این موارد در کتابها و نوشته هایی که در مولودی ها خوانده می شود ذکر شده است .

دلیل هفتم :

 مجلس مولودی ، اقدامی است در جهت جبران ذرّه ای از زحمات حضرت رسول اکرم صلی الله علیه وسلم و عملی شریف است برای ادای مراتب سپاس و تشکر از آن حضرت با انجام دادن بعضی از آنچه نسبت به ایشان بر ما واجب است و این مهم صورت می پذیرد با بیان اوصاف کامله و اخلاق فاضله آن حضرت صلی الله علیه وسلم .

همانا شعراء ، قصایدشان را تقدیم او می نمودند و آن حضرت نیز از آنها خشنود می شد و این عمل آنها را با سخنهای نیکو و خوش و همچنین با هدیه و بخششی مناسب ، پاداش   می داد. هرگاه آن حضرت از کسی که او را مدح کرده است ، خشنود و راضی گشته است ، پس چگونه خشنود و خرسند نمی گردد از کسی که اوصاف و خصوصیات شریفش را جمع آوری کند. در این عمل نزدیکی جستن به آن حضرت است با بدست آوردن محبت و رضایت او .

دلیل هشتم :

 شناختن و دانستن شمائل مبارک و خصوصیات و صفات و معجزات و إرهاصات حضرت رسول اکرم صلی الله علیه وسلم به ایمان کامل و کمال ایمان به آن حضرت می انجامد و همچنین باعث زیاد شدن محبت به او می شود .

 زیرا که ذات انسان بر جمال دوستی سرشته شده است یعنی زیبایی را دوست دارد چه این زیبایی خُلقی باشد و یا خَلقی ، علمی باشد یا عملی ، حالی باشد یا اعتقادی و حال آنکه زیباتر و کاملتر و برتر از اخلاق و خصوصیات و محاسن آن حضرت

صلی الله علیه وسلم وجود ندارد و زیادی محبت و کمال ایمان نیز هر دو مطلوب شرعی اند به عبارت دیگر شریعت از تک تک افراد آن را خواسته است ، پس هر چیزی و هر عملی که سبب ایجاد این دو صفت شود آنهم مطلوب شرعی است .

دلیل نهم :

تعظیم و بزرگداشت پیغمبر صلی الله علیه وسلم امری شرعی است و سرور و شادی کردن در روز میلاد باسعادت او با برپانمودن مهمانی ها و ضیافت ها و گردهمایی برای ذکر خدا و گرامی داشت فقیران و تنگدستان از آشکارترین مظاهر تعظیم و سرور و شادمانی  و سپاسگزاری خداوند جل جلاله می باشد که ما را به دین استوار و متعادل هدایت فرموده است و با بعثت حضرت رسول اکرم علیه أفضل الصلاة و التسلیم بر ما منتی عظیم نهاده است .

دلیل دهم :

از فرموده ی حضرت رسول الله صلی الله علیه وسلم درباره فضیلت روز جمعه اقتباس می شود، آن حضرت از جمله مزیّت ها و برتری هایی را که برای روز جمعه برشمردند یکی این بود

که × فیه خُلِقَ آدم × )حدیث شماره (18-854 ) صحیح مسلم و حدیث شماره 488 سنن ترمذی .( یعنی آفرینش حضرت آدم علی نبینا و علیه الصلاة و السلام در روز جمعه بوده است و این تشریف و بزرگداشت برای آن روزی است که ثابت شده است میلاد پیغمبری از پیغمبران الهی علیهم السلام بوده است پس چگونه است آن روزی که در آن بهترین انبیاء و شریف ترین رسولان خداوند ولادت یافته است .

و این تعظیم و بزرگداشت فقط مخصوص به همان روز میلاد نیست بلکه در آن روز به طور خصوص و در روزهای دیگر ماه ربیع الاول بطور عموم تعظیم کرده می شود و هر سال با آمدن ماه ربیع الاول تکرار می شود همانند روز جمعه که خداوند جل جلاله حضرت آدم علیه السلام را در این روز آفرید ، پس این فضیلت برای همیشه باقی مانده است تا شکرگزاری برای نعمت آفرینش حضرت آدم علی نبینا و علیه الصلاة و السلام باشد و همچنین برای اینکه فضیلت و برتری نبوت آشکار شود و نیز زنده نگاهداشتن حوادث مهم تاریخی می باشد که در تاریخ بشریت نقش اصلاحی ویژه ای داشته اند .

همانگونه است تعظیم و بزرگداشت مکانی که در آن پیغمبری به دنیا آمده است ، چنانچه روایت شده است که جبرئیل علیه السلام به حضرت رسول صلی الله علیه وسلم گفت که دو رکعت نماز در بیت لحم بخواند.سپس حضرت جبرئیل گفت : آیا می دانی کجا نماز خواندی ؟

پیامبر در جواب فرمود : نمی دانم. جبرئیل گفت : در بیت لحم نماز خواندی همان جایی که عیسی متولد شده است. این روایت در حدیث شداد بن اوس آمده است که بزار و أبویعلی و طبرانی آنرا روایت کرده اند .

حافظ نورالدین هیثمی در مجمع الزوائد و منبع الفوائد ج 1 صفحه 47 می گوید : رجال این حدیث صحیح می باشند و حافظ ابن حجر عسقلانی در فتح الباری جلد 7 صفحه 199 آنرا نقل و درباره آن سکوت اختیار کرده است . (این حدیث را امام سیوطی در الخصائص الکبری جلد 1 صفحه 158 به نقل از ابن ابی حاتم و بزار و طبرانی و ابن مردویه و بیهقی به طور کامل می آورد و می گوید امام بیهقی آن را صحیح دانسته است و نیز بنگرید : الإحتفاء و الإبتهاج بالأسراء و المعراج تالیف : شیخ محمد علی خالدی صفحه 13 و 14 .)

دلیل یازدهم :

مولودی ، عملی است که علماء و مسلمانان در همه کشورهای اسلامی آنرا نیکو دانسته اند و بدین ترتیب در همه نواحی و سرزمینهای مسلمان نشین برپا شده و تا امروز ادامه یافته است . بنابراین نتیجه گرفته می شود که مولودی مطلوب

شرعی است یعنی خواسته ی شریعت است و این نتیجه از قاعده معروفی که از حدیث زیر گرفته شده است ، حاصل می شود : در حدیث موقوف حضرت عبدالله بن مسعود رضی الله عنه آمده است که:

 Ø ماراه المسلمون حسناً فهو عندالله حسن و ماراه المسلمون قبیحاً فهو عندالله قبیح : یعنی هر آن چه را که مسلمانان نیکو دانستند پس آن عمل در نزد خداوند نیکو و پسندیده است و هر آن چه را مسلمانان زشت و ناپسند بدانند پس آن در نزد خداوند قبیح و زشت است × حدیث شماره 3418 از مسند امام احمد بن حنبل و حاکم در المستدرک علی الصحیحین آن را حدیثی صحیح الاسناد می داند و نور الدین هیثمی در مجمع الزاوئد جلد 1 صفحه 177 از أحمد و بزار و طبرانی نقل می کند و می گوید که رجال آن ثقه هستند و شیخ أحمد شاکر در تعلیق خود بر المسند می گوید :

إسناد این حدیث صحیح است . و حافظ ابن حجر عسقلانی در ( الأمالی ) آنرا حسن دانسته، علامه سیوطی در الأشباه و النظائر صفحه 119 آنرا آورده است و نيز در کتاب التاج الجامع للأصول جلد2 صفحه 67 به روایت امام مالک آمده است . نیز الصواعق المحرقه فی الرد علی اهل البدع والزندقه صفحه 13 . اخرجه الحاکم وصححه عن ابن مسعود. ونیز الدرر البهیه فی الاحادیث الموضوعه علی خیر البریّه صلی الله علیه وسلم؛ للشیخ یوسف خطار محمّد صفحه 306 .قال السیوطی فی

الدرر المنتثره: رواه احمد عن ابن مسعود موقوفاً وقال الحوت فی اسنی المطالب رواه احمد فی کتاب السنه لا فی المسند عن ابن عباس من قوله. وقال السخاوی فی المقاصد الحسنه: اخرجه البزار والطیالسی والطبرانی وابو نعیم فی ترجمه ابن مسعود من الحلیه بل هو عند البیهقی فی الاعتقاد من وجه آخر عن ابن مسعود.

((ادامه دارد ....))

منبع http://www.081390.blogfa.com/post-96.aspx