قال الله تعالی: { فَاسْتَقِمْ كَمَا أُمِرْتَ} هود: ١١٢

و قال تعالی: { إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلَائِكَةُ أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنتُمْ تُوعَدُونَ{30} نَحْنُ أَوْلِيَاؤُكُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَفِي الْآخِرَةِ وَلَكُمْ فِيهَا مَا تَشْتَهِي أَنفُسُكُمْ وَلَكُمْ فِيهَا مَا تَدَّعُونَ{31} نُزُلاً مِّنْ غَفُورٍ رَّحِيمٍ{32} فصلت: ٣٠ - ٣٢

و قال تعالی: { إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ{13} أُوْلَئِكَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ خَالِدِينَ فِيهَا جَزَاء بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ{14} الأحقاف: ١٣ – ١٤

 

خداوند می فرمايد: پس استوار باش چنانکه امر شده ای. هود:112

و ميفرمايد: هر آينه آنانکه گفتند، پروردگار ما خداست و باز ثابت ماندند، بر ايشان فرود می آيد فرشتگان که مترسيد و اندوه مخوريد و به بهشتی که وعده داده می شديد خوشحال شويد. ما دوستان شما بوديم در زندگانی دنيا و در آخرت نيز، و برای شما است در اين جا آنچه طلبد نفس شما و برای شماست اينجا آنچه درخواست کنيد، بطور مهمانی از جانب خدای آمرزگار مهربان. فصلت: 30 – 32

و هم می فرمايد: هر آينه آنانکه گفتند پروردگار ما خداست باز ثابت ماندند، پس هيچ ترس بر ايشان نيست و نه ايشان اندوه خورند و اين جماعه اهل بهشت اند جاودان و در آنجا پاداش داده شوند حسب آنچه ميکردند. احقاف: 13، 14

 

85- وَعَنْ أبي عمرو، وقيل أبي عمْرة سُفْيانَ بنِ عبد اللَّه رضي اللَّه عنه قال: قُلْت: يا رسول اللَّهِ قُلْ لِي في الإِسلامِ قَولاً لا أَسْأَلُ عنْه أَحداً غيْرك. قال: « قُل: آمَنْت باللَّهِ: ثُمَّ اسْتَقِمْ » رواه مسلم.

 

85- از ابو عمر يا ابو عمره سفيان بن عبد الله رضی الله عنه روايت است که گفت: گفتم: يا رسول الله برای من در اسلام سخنی بگو که بعد از تو از کسی نپرسم. فرمود: بگو بخدا ايمان آوردم (آمنت بالله) و سپس استقامت کن و پايدار باش.

 

86- وعنْ أبي هُريْرة رضي اللَّه عنه: قال قال رسول اللَّه صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم: « قَارِبُوا وسدِّدُوا، واعْلَمُوا أَنَّه لَنْ ينْجُو أحدٌ منْكُمْ بعملهِ » قَالوا: ولا أنْت يَا رسُولَ اللَّه؟ قال: « ولا أَنَا إلا أنْ يتَغَمَّدني اللَّه برَحْمةٍ منْه وَفضْلٍ » رواه مسلم.

 

86- از ابوهريره رضی الله عنه مروی است که:

پيامبر صلی الله عليه وسلم فرمودند: ميانه روی کنيد و بر حق استقامت ورزيد و بدانيد که هيچيک از شما به عملش نجات نمی يابد. پرسيدند: شما نيز يا رسول الله؟ فرمودند: و حتی نه من، مگر اينکه رحمت و فضل خداوندی شامل حالم شود.

ش: معنی اين حديث اين است که بنده نمی بايد به عملش مغرور گردد، بلکه همواره بايد نجات را در پرتو رحمت خدا جستجو کند، که اين امر موجب افزوده شدن اخلاص او می گردد، و خداوند فقط اعمال خالصانه را می پذيرد.