دین و ژین

 1419- وعنْهُ عنْ رَسُولِ اللَّه صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم قال: « مَنْ سَبَّحَ اللَّه في دُبُرِ كُلِّ صلاةٍ ثَلاثاً وثَلاثين، وَحمِدَ اللَّه ثَلاثاً وثَلاثين، وكَبَّرَ اللَّه ثَلاثاً وَثَلاثينَ وقال تَمامَ المِائَة: لا إلهَ إلاَّ اللَّه وحْدَه لا شَريك له، لَهُ المُلْكُ وَلَهُ الحمْد، وهُو على كُلِّ شَيءٍ قَدِير، غُفِرتْ خطَاياهُ وإن كَانَتْ مِثْلَ زَبدِ الْبَحْرَ » رواهُ مسلم.

1419- از ابو هريره رضی الله عنه روايت است که:

رسول الله صلی الله عليه وسلم فرمود: آنکه بعد از هر نماز 33 بار سبحان الله و 33 بار الحمد لله و 33 بار الله اکبر گفته و برای اتمام صد بگويد: لا إلهَ إلاَّ اللَّه وحْدَه لا شَريك له، لَهُ المُلْكُ وَلَهُ الحمْد، وهُو على كُلِّ شَيءٍ قَدِيرٌ. گناهانش آمرزيده می شود، هر چند مثل کف دريا باشد.

1420- وعنْ كعْبِ بن عُجرْةَ رضي اللَّه عَنْهُ عَنْ رسول اللَّه صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم قال: « مُعقِّبَاتٌ لا يَخِيبُ قَائِلُهُنَّ ­ أَو فَاعِلُهُنَّ ­ دُبُرَ كُلِّ صلاةٍُ مكتُوبة: ثَلاثاً وثَلاثينَ تَسْبِيحَة، وَثَلاثاً وَثَلاثِينَ تَحْمِيدَة، وَأَرْبَعاً وثَلاثِينَ تَكبِيرةً » رواه مسلم.

1420- از کعب بن عجره رضی الله عنه روايت است که:

رسول الله صلی الله عليه وسلم فرمود: تسبيحاتی است که انجام دهنده يا گويندهء آن در عقب هر نماز فريضه محروم نمی گردد، 33 بار سبحان الله و 33 بار الحمد لله و 34 بار الله اکبر.

 1421- وعنْ سعدِ بن أبي وقاص رضي عنْهُ أنَّ رَسُول اللَّه صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم كانَ يَتَعوَّذُ دُبُر الصَّلَواتِ بِهؤلاءِ الكلِمات: « اللَّهُمَّ إنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنَ الجُبْنِ والْبُخلِ وَأَعوذُ بِكَ مِنْ أنْ أُرَدَّ إلى أرْذَل العُمُرِ وَأعُوذُ بِكَ مِنْ فِتْنَةِ الدُّنْيا، وأَعوذُ بِكَ مِنْ فِتْنَةِ القَبر » رواه البخاري.

1421- از سعد بن ابی وقاص رضی الله عنه روايت شده که:

رسول الله صلی الله عليه وسلم در عقب هر نماز به اين سخنان پناه می جست: اللهم... بار خدايا من از ترس و بخل و از اينکه به پست ترين عمر باز گردانده شوم و از فتنهء دنيا و عذاب قبر بتو پناه می جويم.

1422- وعنْ معاذٍ رضي اللَّه عَنْهُ أَنَّ رسُول اللَّهِ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم أَخَذَ بيَدِهِ وقال: « يَا مُعَاذ، وَاللَّهِ إنِّي لأُحِبُّكَ » فقال: « أُوصِيكَ يَا معاذُ لا تَدعَنَّ في دُبُرِ كُلِّ صَلاةٍ تقُول: اللَّهُمَّ أعِنِّي على ذِكْرِك، وشُكْرِك، وَحُسنِ عِبادتِكَ » .   رواهُ أبو داود بإسناد صحيح.

1422- از معاذ رضی الله عنه روايت است که:

رسول الله صلی الله عليه وسلم دست وی را گرفته و گفت: ای معاذ سوگند به خدای جل جلاله که ترا دوست می دارم و فرمود: ای معاذ ترا سفارش می کنم تا در عقب هر نماز ترک ننمائی که بگوئی: اللهم... بار خدايا! مرا بياد خويش و سپاس و شکر و عبادت نيکت ياری فرما!

 1423- عنْ أبي هُريْرة رضي اللَّه عَنْهُ أنَّ رسُولَ اللَّهِ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم قَال: « إذا تَشَهَّد أَحدُكُمْ فَليسْتَعِذ بِاللَّه مِنْ أرْبَع، يقول: اللَّهُمَّ إنِّي أعُوذُ بِكَ مِنْ عذَابِ جهَنَّم، وَمِنْ عَذَابِ القَبرِ، وَمِنْ فِتْنةِ المحْيَا والمَمات، وَمِنْ شَرِّ فِتْنَةِ المَسِيح الدَّجَّالِ » . رواه مسلم.

1423- از ابو هريره رضی الله عنه روايت است که:

رسول الله صلی الله عليه وسلم فرمود: هرگاه يکی از شما در تشهد بنشيند، بايد از چهار چيز به خداوند پناه جسته و بگويد: اللهم انی اعوذ بک من عذاب جهنم... خدايا! من از عذاب دوزخ و عذاب قبر و از فتنهء زندگی و مرگ و از شر فتنهء دجال مسيح بتو پناه می جويم.

1424- وعنْ عَلِيٍّ رضي اللَّه عنْهُ قال: كانَ رَسُولُ اللَّهِ إذا قام إلى الصَّلاةِ يكونُ مِنْ آخِر ما يقولُ بينَ التَّشَهُّدِ والتَّسْلِيم: « اللَّهمَّ اغفِرْ لي ما قَدَّمتُ وما أَخَّرْت، وما أَسْرَرْتُ ومَا أعْلَنْت، وما أَسْرفْت، وما أَنتَ أَعْلمُ بِهِ مِنِّي، أنْتَ المُقَدِّم، وَأنْتَ المُؤَخِّر، لا إله إلاَّ أنْتَ » رواه مسلم.

1424- از علی رضی الله عنه روايت است که:

چون رسول الله صلی الله عليه وسلم به نماز می ايستاد، آخرين چيزی که در بين تشهد و سلام می گفت: اين دعا بود که: اللهم اغفر لی ما... بار خدايا بيامرز برايم آنچه را که در گذشته و آينده و پنهان و آشکار انجام دادم (و می دهم) و آنچه از حد گذری نمودم و آنچه تو از من به آن دانا تری. تو سبقت دهنده و جلو برنده و هم به عقب اندازنده ای، و معبود برحقی جز تو وجود ندارد.

 1425- وعنْ عائشةَ رضي اللَّه عنْهَا قَالَت: كانَ النبي صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم يُكْثِرُ أنْ يقولَ في رُكُوعِهِ وَسُجُودِه: سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ رَبَّنَا وَبِحَمْدك، اللَّهُمَّ اغْفِرْ لي » متفقٌ عليه.

1425- از عائشه رضی الله عنها روايت است که:

پيامبر صلی الله عليه وسلم در رکوع و سجدهء خويش اين دعا را زياد می گفت که: سبحانک اللهم... پاکيست ترا ای خدا، پروردگار مان ثنای ترا می گويم، پروردگارا برايم آمرزش نما.

 1426- وَعَنْهَا أنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم  كانَ يَقُولُ في رُكوعِهِ وسجودِه: « سُبُّوحٌ قدُّوسٌ ربُّ الملائِكةِ وَالرُّوحِ » رواه مسلم.

1426- از عائشه رضی الله عنها روايت است که:

پيامبر صلی الله عليه وسلم در رکوع و سجدهء خويش می فرمود: سبوح قدّوس.. رکوع و سجدهء من برای ذاتيست که در منتهای پاکی و طهارت است و پروردگار فرشتگان و روح (جبرئيل) می باشد.

 1427- وعَنِ ابن عَبَّاسٍ رضي اللَّه عنْهُما أنَّ رسُول اللَّه صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم  قال: « فَأَمَّا الرُّكوعُ فَعَظِّموا فيهِ الرَّب،وأمَّا السُّجُودُ فَاجْتَهِدُوا في الدُّعاء فَقَمِنُّ أنْ يُسْتَجَاب لَكُمْ » رواه مسلم.

1427- از ابن عباس رضی الله عنهما روايت است که:

رسول الله صلی الله عليه وسلم فرمود: در رکوع پروردگار را به بزرگی ياد کنيد و در سجده به دعاء بکوشيد، زيرا سزاوار است که دعای شما در آن مورد، قبول قرار گيرد.

 1428- وعن أبي هريرةَ رضي اللَّه عَنْهُ أنَّ رسُولَ اللَّه صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم  قال: « أقربُ ما يَكونُ العبْدُ مِن ربِّهِ وَهَو ساجد، فَأَكثِرُوا الدُّعاءَ » رواهُ مسلم.

1428- از ابو هريره رضی الله عنه روايت است که:

رسول الله صلی الله عليه وسلم فرمود: حالتی که بنده به پروردگارش نزديکتر است، حالت سجده است، پس در آن زياد دعا کنيد.

1429- وعنهُ أنَّ رسُول اللَّه صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم كانَ يقُولُ في سُجُودِهِ اللَّهُمَّ اغفِرْ لي ذَنبي كُلَّه: دِقَّه وجِلَّه، وأَوَّله وَآخِرَه، وعلانيته وَسِرَّه » رواهُ مسلم.

1429- از ابو هريره رضی الله عنه روايت است که:

رسول الله صلی الله عليه وسلم در سجده اش می فرمود: اللهم اغفر لی ذنبی... پروردگارا! همهء گناهان کوچک و بزرگ و اول و آخر و آشکارا و پنهانم را بيامرز!

 1430- وعنْ عائشةَ رضي اللَّه عنْها قالَت: افتَقدْتُ النبي صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم ذَاتَ لَيْلَة، فَتَحَسَّسْتُ، فَإذَا هُو راكعٌ ­ أوْ سَاجدٌ ­ يقول: « سُبْحَانكَ وبحمدِك، لا إلهَ إلاَّ أنْتَ » وفي رواية: فَوقَعَت يَدِي على بَطْنِ قَدميه، وهُوَ في المَسْجِد، وهما منْصُوبتان، وَهُوَ يَقُول: « اللَّهُمَّ إنِّي أَعُوذُ بِرضَاكَ مِنْ سَخَطِك، وبمُعافاتِكَ مِنْ عُقوبتِك، وَأَعُوذُ بِك مِنْك، لا أُحْصِي ثَنَاءً عليكَ أَنْتَ كما أثنيتَ على نَفْسِكَ » رواهُ مسلم.

1430- از عائشه رضی الله عنها روايت است که:

شبی پيامبر صلی الله عليه وسلم را گم کردم، بعد ايشان را جستجو نمودم و ديدم که رکوع يا سجده نموده و می فرمود: سبحانک... پاکيست ترا و به حمد و ثنای تو مشغوليم، معبود برحقی جز تو نيست.

و در روايتی آمده که: دستم کف پايشان را لمس کرد، در حاليکه ايشان در مسجد بودند و پاهای شان ايستاده بود و می فرمود: اللهم انی اعوذ... بارخدايا! من از خشمت به رضای تو و از عذابت به عافيت و بخششت و از خشم تو به خودت پناه می جويم و ثنايت را چنانچه خود بر خويشتن ثنا گفته ای شمارش نتوانم.

1431- وعنْ سعدِ بن أبي وقاصٍ رضي اللَّه عنْهُ قال: كُنَّا عِنْد رسُولِ اللَّهِ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم فقال: « أَيعجِزُ أَحدُكم أنْ يكْسِبَ في كلِّ يوْمٍ أَلف حَسنَة، » فَسَأَلَهُ سائِلٌ مِنْ جُلَسائِه: كيفَ يكسِبُ أَلفَ حَسنَة؟ قال: « يُسَبِّحُ مِائةَ تَسْبِيحة، فَيُكتَبُ لهُ أَلفُ حسَنَة، أوْ يُحَطُّ عنْهُ ألفُ خَطِيئَةٍ » رواه مسلم.

1431- از سعد بن ابی وقاص رضی الله عنه روايت شده که گفت:

ما نزد رسول الله صلی الله عليه وسلم بوديم و فرمود: آيا عاجز می شود، يکی از شما که هزار نيکی انجام دهد؟

شخصی از همنشينانش پرسش نموده و گفت: چگونه يکی از ما می تواند که هزار نيکی انجام دهد؟

فرمود: صد بار سبحان الله می گويد برايش هزار نيکی نوشته می شود، يا اينکه از او هزار گناه کم می شود.

1432- وعنْ أبي ذَرٍّ رضي اللَّه عنْهُ أَنَّ رسُولَ اللَّهِ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم قال: « يُصْبِحُ عَلى كُلِّ سُلامَى مِنْ أَحدِكُمْ صَدَقة: فكُلُّ تَسْبِيحةٍ صدقَة، وكُلُّ تَحْمِيدَةٍ صَدَقَة، وَكُلُّ تَهْلِيلَةٍ صَدَقَة، وكُلُّ تَكْبِيرةٍ صدقَة، وَأَمْرٌ بِالمعْرُوفِ صَدقَة، وَنَهْيٌ عَنِ المُنكَرِ صدقَة. وَيُجْزِيءُ مِنْ ذلكَ ركْعتَانِ يَرْكَعُهُما منَ الضُّحَى » رواه مسلم.

1432- از ابو ذر رضی الله عنه روايت شده که:

رسول الله صلی الله عليه وسلم فرمود: بر هر بند و مفصل شما صدقه لازم می گردد. پس هر سبحان الله، هر الحمد لله و هر لا اله الا الله و هر الله اکبر صدقه است و امر به معروف و نهی از منکر صدقه است و کفايت می کند از جای اينها دو رکعتی که در چاشتگاه می گزارد.

 1433- وعَنْ أُمِّ المؤمنينَ جُوَيْرِيَةَ بنتِ الحارِثِ رضي اللَّه عَنْها أنَّ النبي صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم خَرجَ مِنْ عِنْدِهَا بُكرَةً حِينَ صَلَّى الصُّبْحَ وهِيَ في مسْجِدِهَا، ثُمَّ رَجع بَعْد أَنْ أَضْحى وهَي جَالِسةٌ فقال: « مازلْتِ على الحال التي فارَقْتُكَ عَلَيْهَا؟ » قالَت: نَعم: فَقَالَ النبي صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم: « لَقَدْ قُلْتُ بَعْدِكِ أرْبَعَ كَلمَاتٍ ثَلاثَ مرَّات، لَوْ وُزِنَتْ بمَا قُلْتِ مُنْذُ الْيَومِ لَوَزَنْتهُن: سُبْحَانَ اللَّهِ وبحمْدِهِ عَدَدَ خَلْقِه، وَرِضَاءَ نَفْسِه، وَزِنَةَ عرْشِه، ومِداد كَلمَاتِه » رواه مسلم.

وفي روايةٍ له: سُبْحانَ اللَّهِ عددَ خَلْقِه، سُبْحَانَ اللَّهِ رِضَاءَ نَفْسِه، سُبْحانَ اللَّهِ زِنَةَ عَرْشِه، سُبْحَانَ اللَّهِ مِداد كَلماتِهِ » .

 وفي روايةِ الترمذي: « ألا أُعلِّمُكِ كَلماتٍ تَقُولِينَها؟ سُبْحانَ اللَّهِ عَدَدَ خلْقِه، سُبْحانَ اللَّهِ عَددَ خَلْقِه، سُبْحانَ اللَّه عدد خَلْقِه، سُبْحانَ اللَّه رضا نَفْسِه، سُبْحان اللَّهِ رضا نَفْسِهِ، سُبْحانَ اللَّه رضا نَفْسِه، سُبحَانَ اللَّه زِنَةَ عرْشِه، سُبحَانَ اللَّه زِنَةَ عرْشِه، سُبحَانَ اللَّه زِنَةَ عرْشِه، سُبحَانَ اللَّهِ مِدادَ كَلماتِه، سُبحَانَ اللَّهِ مِدادَ كَلماتِه، سُبحَانَ اللَّهِ مِدادَ كَلماتِه » .

1433- از ام المؤمنين جويريه بنت حارث رضی الله عنها روايت است که:

پيامبر صلی الله عليه وسلم صبحدمی بعد از ادای نماز صبح از نزدش برآمد، در حاليکه وی در مسجد خويش بود و بعد از چاشت بازگشت، در حاليکه وی نشسته بود و فرمود: هنوز بر حالی هستی که از تو جدا شدم؟

گفت: بلی!

پيامبر صلی الله عليه وسلم فرمود: بعد از تو چهار کلمه را سه بار گفتم که اگر وزن شود به آنچه که تا هنوز گفتی با آن برابری می کند: سُبْحَانَ اللَّهِ وبحمْدِهِ عَدَدَ خَلْقِه، وَرِضَاءَ نَفْسِه، وَزِنَةَ عرْشِه، ومِداد كَلمَاتِه.

و در روايتی از وی آمده که: سُبْحانَ اللَّهِ عددَ خَلْقِه، سُبْحَانَ اللَّهِ رِضَاءَ نَفْسِه، سُبْحانَ اللَّهِ زِنَةَ عَرْشِه، سُبْحَانَ اللَّهِ مِداد كَلماتِهِ.

و در روايت ترمذی آمده که: آيا بتو کلماتی را ياد ندهم که آنرا بگوئی؟ پاکيست خداوند را به عدد مخلوقاتش و پاکيست خدا را به اندازهء که رضايت او حاصل گردد و پاکيست خدا را هموزن عرشش و پاکيست خدا را به اندازهء رنگ قلم کلماتش.

 1434- وعنْ أبي مُوسَى الأشعري، رضي اللَّه عنه، عن النبي صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم  ، قال: «مَثَلُ الذي يَذكُرُ ربَّهُ وَالذي لا يذكُرُه، مَثَل الحيِّ والمَيِّتِ » رواهُ البخاري.

ورواه مسلم فقال: « مَثَلُ البَيْتِ الَّذي يُذْكَرُ اللَّه فِيه، وَالبَيتِ الذي لا يُذْكَرُ اللَّه فِيه، مَثَلُ الحَيِّ والمَيِّتِ » .

1434- از ابو موسی اشعری رضی الله عنه روايت است که:

پيامبر صلی الله عليه وسلم فرمود: صفت کسی که خدا را ياد می کند، و آن که ياد نمی کند، مانند زنده و مرده است.

و در روايت مسلم آمده که فرمود: و صفت خانه ای که در آن ذکر خدا می شود، و خانه ای که در آن ذکر خدا نمی شود، مانند زنده و مرده است.