دین و ژین

982- عن خَولَة بنتِ حكيمٍ رَضي اللَّهُ عنها قالت:سمعْتُ رسول اللَّه صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم يقول: «مَنْ نَزلَ مَنزِلاً ثُمَّ قال: أَعُوذُ بِكَلِمات اللَّهِ التَّامَّاتِ مِنْ شَرِّ مَا خَلَق، لَمْ يضرَّه شَيْءٌ حتَّى يرْتَحِل مِنْ منزِلِهِ ذلكَ » رواه مسلم.

982- از خوله بنت حکيم رضی الله عنها روايت شده که گفت:

از رسول الله صلی الله عليه وسلم شنيدم که می فرمود: آنکه به منزلی فرود آمده و بگويد: أَعُوذُ بِكَلِمات اللَّهِ... پناه می جويم به کلمات تامهء خدا از شر آنچه آفريده است چيزی به او گزند نمی رساند، تا از آن منزل کوچ کند.

ش: مراد از اين کلمات کلام صفت ازلی حق تعالی است.

983- وعن ابن عمرو رَضي اللَّه عنهمَا قال: كانَ رسولُ اللَّهِ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم إذا سَافَرَ فَأَقبَلَ اللَّيْلُ قال: يَا أَرْضُ ربِّي وَربُّكِ اللَّه، أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنْ شرِّكِ وشَرِّ ما فِيك،وشر ماخُلقَ فيك، وشَرِّ ما يدِبُّ عليك، وأَعوذ باللَّهِ مِنْ شَرِّ أَسدٍ وَأَسْود، ومِنَ الحيَّةِ والعقرب، وَمِنْ سَاكِنِ البلَدِ، ومِنْ والِدٍ وما وَلَد » رواه أبو داود.

983- از ابن عمر رضی الله عنهما روايت  شده که گفت:

چون رسول الله صلی الله عليه وسلم سفر می کرد و شب می رسيد می فرمود: يَا أَرْضُ ربِّي وَربُّكِ... ای زمين پروردگار من وتو الله است، از شر تو و شر آنچه در تست و شر آنچه در تو آفريده شده و بر روی تو می خزد به خدا پناه می جويم، پناه می برم به خدا از شر شير و سياه (هر آنچه به نظر رسيده و هنوز شر از آن می رود) و مار و عقرب و ساکن شهر (جن) و پدر (ابليس) و آنچه زاده (شياطين).