دین و ژین

975- عن جابرٍ رضي اللَّه عنهُ قال: كُنَّا إِذا صعِدْنَا كَبَّرْنَا، وإِذا نَزَلْنَا سبَّحْنا. رواه البخاري.

975- از جابر رضی الله عنه روايت شده که:

چون به بلندی ها بالا می شديم تکبير و به پائين فرود می آمديم، تسبيح می گفتيم.

ش: چون به بلنديها بالا می شديم، تکبير می گفتيم يعنی عظمت وکبريائی خدا را مشاهده نموده از دريچهء علو حسی، علو معنوی را مشاهده می کرديم.

و چون فرود می آمديم، تسبيح خدا را می گفتيم تا پاکی او را از آنچه به وی سزاوار  نيست، اعلان کنيم.

976- وعن ابن عُمر رضي اللَّه عنهما قال: كانَ النبيُّ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم وجيُوشُهُ إِذا علَوُا الثَّنَايَا كَبَّرُوا، وَإذا هَبطُوا سَبَّحوا. رواه أبو داود بإسناد صحيح.

976- از ابن عمر رضی الله عنهما روايت  شده که گفت:

پيامبر صلی الله عليه وسلم و لشکريانش چون به بلندی ها بالا می رفتند، الله اکبر، و چون فرود می آمدند، سبحان الله می گفتند.

977- وعنهُ قال: كانَ النَّبِيُّ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم إذا قَفَل مِنَ الحجِّ أَو العُمْرَةِ كُلَّما أَوْفى عَلى ثَنِيَّةٍ أَوْ فَدْفَد كَبَّر ثَلاثا، ثُمَّ قال: « لا إله إلاَّ اللَّه وَحْدَهُ لا شَرِيكَ لَه، لَهُ المُلْك ولَهُ الحمْد، وَهُو على كلِّ شَيءٍ قَدِير. آيِبُونَ تَائِبُونَ عابِدُونَ ساجِدُونَ لِرَبِّنَا حَامِدُون. صدقَ اللَّه وَعْدهُ، وَنَصر عبْده، وَهَزَمَ الأَحزَابَ وحْدَه » متفقٌ عليه.

وفي روايةٍ لمسلم:إِذا قَفَل مِنَ الجيُوشِ أو السَّرَايا أَو الحجِّ أو العُمْرةِ .

977- از ابن عمر رضی الله عنهما روايت  شده که:

چون پيامبر صلی الله عليه وسلم از حج يا عمره باز می گشت، هرگاه به گردنهء يا بلنديی بالا می شد، سه بار الله اکبر گفته و باز می فرمود: لا إله إلاَّ اللَّه وَحْدَهُ... معبود برحقی جز الله نيست که يکی است و وی را شريکی نيست، ملک وثنا خاص از آن اوست و او بر هر چيز تواناست، ما بازگشتيم در حاليکه توبه کاران و پرستندگان و برای خدای مان سجده کننده گانيم. خداوند وعدهء خود را درست نمود و بنده اش را نصرت داد وبه تنهائی احزاب را به شکست رو برو ساخت.

و در روايتی از مسلم آمده که: چون از لشکرها و سريه ها يا حج و عمره باز می گشت، اين دعا را می خواند.

978- وعن أَبي هُريرةَ رضي اللَّهُ عنهُ أَنَّ رجلاً قال: يا رسول اللَّه، إني أُرِيدُ أَن أُسافِر فَأَوْصِنِي، قال: « عَلَيْكَ بِتقوى اللَّه، وَالتَّكبير عَلى كلِّ شَرفٍ فَلَمَّا ولَّي الرجُلُ قال: «اللَّهمَّ اطْوِ لهُ البُعْد، وَهَوِّنْ عَليهِ السَّفر » رواه الترمذي وقال: حديث حسن.

978- از ابو هريره رضی الله عنه روايت شده که مردی گفت:

يا رسول الله صلی الله عليه وسلم می خواهيم سفر کنم، مرا توصيه فرما!

فرمود: تقوای خدا پيشه کن و بهر بلندی تکبير بگو و چون آن مرد رفت، فرمود: خدايا راه دور را برايش کوتاه ساخته و سفر را بر وی آسان گردان.

979- وعن أَبي موسى الأَشعَريِّ رضي اللَّه عنه قال: كنَّا مَع النبي صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم في سَفَر، فكنَّا إذا أَشرَفْنَا على وادٍ هَلَّلنَا وكَبَّرْنَا وَارْتَفَعتْ أَصوَاتنا فقالَ النبي صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم:« يا أَيُّهَا الناس ارْبَعُوا عَلى أَنْفُسِكم فَإنَّكم لا تَدعونَ أَصَمَّ وَلا غَائِبا. إنَّهُ مَعكُم، إنَّهُ سَمِيعٌ قَريبٌ » متفقٌ عليه.

979- از ابو موسی اشعری رضی الله عنه روايت شده که گفت:

ما با رسول الله صلی الله عليه وسلم می رفتيم و چون به بيابانی می رسيديم لا اله الا الله و الله اکبر می گفتيم و صدای ما بلند می شد. پس پيامبر صلی الله عليه وسلم فرمود: ای مردم بر خود نرمی کنيد، زيرا شما کر و غائبی را نمی خوانيد، او با شما است، شنوا است و نزديک است.