شتافتن به ادای دين مرده و اقدام نمودن به تجهيز او، مگر اينکه ناگهانی بميرد و گذاشته شود تا مرگ او ثا
943- عن أَبي هريرة رضي اللَّه عنه، عن النبي صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم قال: « نَفْسُ المُؤْمِنِ مُعَلَّقَةٌ بِدَيْنِهِ حَتَّى يُقْضَي عَنْهُ». رواه الترمذي وقال: حديث حسن.
943- از ابو هريره رضی الله عنه روايت شده که:
پيامبر صلی الله عليه وسلم فرمود: مؤمن به قرض خود معلق است، تا اينکه از عوض وی پرداخته شود.
944- وعن حُصَيْنِ بن وحْوَحٍ رضي اللَّهُ عنه أَنْ طَلْحَةَ بنَ الْبُرَاءِ بن عازب رضِي اللَّه عنْهما مَرِض، فَأتَاهُ النَّبيُّ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم يَعُودُهُ فَقَال: إنّي لا أُرَى طَلْحةَ إلاَّ قدْ حَدَثَ فِيهِ المَوْتُ فَآذِنُوني بِهِ وَعَجِّلُوا بِه، فَإنَّهُ لا يَنْبَغِي لجِيفَةِ مُسْلِمٍ أنْ تُحْبَسَ بَيْنَ ظَهْرَانَيْ أَهْلِهِ ». رواه أبو داود.
944- از حصين بن وحوح رضی الله عنه روايت شده که:
طلحه بن براء بن عازب رضی الله عنه مريض شد و پيامبر صلی الله عليه وسلم به عيادت وی آمده و فرمود: در طلحه جز مرگ چيزی را نمی بينم، پس مرا از حال او خبر دهيد و در مورد او بشتابيد، زيرا سزاوار نيست که نعش مسلمان در ميان خانواده اش زندانی بماند.